Pyin Oo Lwin - Naung Paing

De wekker gaat vandaag vroeg om half zes. We moeten namelijk om 7.30 op het station zijn voor onze treinreis naar Naung Paing. We reizen eerste klas...tja en dat betekent dat je een stoel hebt met daarop een heerlijk goor smerig lakentje...De vier uur durende treinreis is alsof we op een paard zitten. Hobbel hobbel hobbel, en dan ook nog eens geschud van links naar rechts. De trein is echt supergoor. Vuil op de grond, vieze raampjes en een toilet die een heerlijke geur afgeeft. En helaas, na een uurtje moeten Sheel en ik plassen....neus dicht en gaan...walgelijk en hilarisch tegelijkertijd. 
Birmezen in de trein bereiden om 09.00 uur al een complete maaltijd aan boord. Wat een leefstijl. Ik geniet wel van het feit dat we ook vaak reizen zoals de locale bevolking. Ik heb nog nooit een reis meegemaakt die zo back to the basic is en waar je zo tussen de inwoners zelf verblijft. De meiden waarmee ik reis hebben al veel landen bezocht maar zo uniek en ongerept als dit hebben ze nog niet gezien. 
Ik heb trouwens hele sterke beenspieren gekregen omdat we steeds gehurkt boven een gat moeten hangen om te plassen. Na twee weken gaat dat trouwens wel wennen... Hihi.

Het land is nog niet ingesteld op toerisme en dat merk je aan alles. Men spreekt nauwelijks Engels en we zijn met zijn vijven overal een attractie. Neem vanavond bijvoorbeeld, we kwamen een restaurant binnen en ruim 100 birmezen zitten ons aan te gapen. Als we op straat een taxi aanhouden en we daar met zijn alle inkruipen veroorzaakt dat grote hilariteit. We lachen wat af met zijn allen. En de birmezen ook..

Als we ongeveer tweeëneenhalf uur in de trein zitten naderen we de Goitek brug. Deze overspanning stamt uit de vorige eeuw. Voor de trein bij de brug arriveert slingert hij zigzaggend naar beneden en dan zie je uit het ene raam de brug en daarna weer uit het andere raam. Wat een kunstwerk. Aangekomen bij de kloof gaat de trein heel langzaam de brug op. Super spectaculair. 

Topdagje.......