Pakokku - Monywa

Vandaag via de Ayeyarwady rivier naar de overkant naar het plaatsje Pakokku. Geen rustgevend boottochtje want de boot heeft een luidruchtige motor maar het is ff lekker om relaxt om je heen te kijken en het een en ander op de foto te zetten. Onderweg zien we mensen de was doen in de rivier of ze nemen zelf een bad. Aan de overkant aangekomen schrik ik toch wel even. Hier is t toch wel heel sobertjes om te leven. Deze mensen hebben echt een simpel hutje van wat palen en riet. Kindjes vragen om zeep of wat geld en de vrouwen wijzen op je lippen en vragen naar lipstick. Ondanks de taal barrière lukt het ons steeds om goed met de birmezen te communiceren. Met handen en voeten kom je heel ver. Hier verkopen de vrouwen handgeweven katoen kleden en Sheela besluit een kleed te kopen. We dingen bij het kopen trouwens niet altijd af. De meeste dingen of souvenirs kosten hier echt niets en wij gaan niet afdingen op spullen die voor ons omgerekend twee of drie euro kosten.

Via een heel groen en soms ook een beetje heuvelig gedeelte rijden we richting Monywa. Hier leeft men van de landbouw en men heeft het hier niet breed. De huisjes zijn super klein en van riet. We zien heel veel karren met ossen en als men aan het ploegen is gebeurd dit ook met de ossen. We stoppen onderweg voor een lokale lunch. Ik denk niet dat men hier ooit toeristen binnen heeft gehad. We bestellen wat noedels met groenten ( altijd veilig voor onze westerse darmen ) en wat water en frisdrank, de rekening...omgerekend 14 euro met zijn vijven... Nog ff plassen in een hokje met een gat en de meiden kunnen weer verder.. Naar de Lokale markt waar we aangestaard worden alsof we van een andere planeet komen. En wij blijven maar lachen en Mingalabar zeggen wat zoiets betekend als hallo... De beloning is weer een brede ( rode tanden ) lach terug...

We bezoeken Sheba Hill, een in de bergen uitgehakte verzonken stadje. Spooky, de oude gebouwen liggen in de diepte. Wij zijn hier wederom een attractie en wat aanwezige kids lopen met ons mee om ons door het stadje te loodsen. We belonen ze met wat dollars en de lachjes die ontstaan bezorgen ons de kriebels. Zo aandoenlijk. Hier kunnen we weer zien dat men dankbaar is voor zo weinig.

Een eind verderop stoppen we bij de eeuwenoude tempels van Hpo Win Daung. Hier zijn grotten uitgehouwen die vol met boeddha's staan. Deze grotten vormen een soort lint van twee kilometer. We wimpelen een opdringerige gids af ( soms kunnen mensen Engels en zijn dan meteen de gids... ) want wij kunnen het best zelf.....ahum....toch moeilijker dan verwacht maar met behulp van de aanwezige monniken lukt het ons steeds om de route te bepalen. We zijn compleet onder de indruk. Het lijkt wel of we in de set zijn beland van de Temple Of Doom. Oud, donker, vervallen, overal klimmen apen doorheen. We klimmen omhoog via oude vervallen trappen waarlangs de apen zich hebben gesetteld. Met de ogen naar beneden gericht de trappen op en af zodat we de apen niet aankijken... Ik heb denk ik wat mooie plaatje geschoten die ik later thuis nog zal toevoegen. Wat een belevenis.

In Monywa aangekomen douchen en een hapje eten en dan merk ik pas hoe stuk ik ben. na een week reizen doen mijn kuiten zeer, mijn voeten zijn opgezet van de warmte ( 40 graden ), ik slaap heel slecht en ik ben lek gestoken door de muggen. Als de ene muggenbult weer minder aan te worden is komen er weer drie nieuwe voor in de plaats....jeuk.....grrrrr.
We besluiten om onszelf te verwennen en gaan naar de Spa voor een heerlijke voetmassage. Klein beetje verlichting, morgen weer fris en fruitig op pad.